Je hebt vast ook een product waar velcro in is verwerkt thuis liggen. Velcro wordt in Nederland ook wel klittenband genoemd, maar als je de term velcro gebruikt weten ze bijna overal ter wereld wat je bedoeld.
Geschiedenis
Vraag jij je al af wie velcro dan heeft uitgevonden? Het antwoord op deze vraag is Mestal. Op een dag in 1941 ging de Zwitserse ingenieur George de Mestral een wandeling maken met zijn hond. Toen Mestral de vrucht van de Grote Klit, een heel erg klein zaadje van de vacht van zijn hond en van zijn broek af probeerde te halen, merkte hij dat dit heel lastig ging. De vrucht van de Grote Klit bestaat namelijk uit honderden lusjes die op kleding, haren en op vachten gemakkelijk inhaakt. Mestral verbaasde zich hierover en bedacht een sluitsysteem.
In 1951, na een lange tijd had hij dan eindelijk een sluitsysteem bedacht. Klittenband bestaande uit twee lagen, een luszijde en een haakzijde. De haakzijde bestaat uit een stuk textiel, wat bedekt is met allemaal kleine haakjes. De luszijde is bedekt met nog kleinere lusjes. Als je de twee lagen op elkaar drukt haken de haakjes zich in de lusjes. Als je de sluiting lostrekt, hoor je het welbekende scheurende geluid.
De kracht van klittenband
Klittenband kan bijzonder sterk zijn. Met name de verbinding tussen de twee stijve oppervlakken is erg sterk. Dit komt doordat de scheidende kracht geleidelijk over de haakjes wordt verdeeld. Het zijdelings verschuiven van de verbinding is eigenlijk onmogelijk. De sterkte van velcro wordt bepaald door de totale oppervlakte van de verbinding. Ook ligt het eraan hoe goed de haakjes zich in de lusjes hebben gehaakt, oftewel hoe goed de sluiting is aangedrukt. Ook spelen de verbonden oppervlakken een rol. Zijn de oppervlakken stijf of flexibel? Het gewicht dat een klittenband kan dragen verschilt.
Waar wordt velcro voor gebruikt?
Mestral was van plan op klittenband te gebruiken als bevestigingsmiddel van kleding. Tegenwoordig zie je velcro echter overal terug. Het wordt gebruikt in de industrie, in de zorg, in het leger en in tassen, maar ook voor de bekleding vast te maken in vliegtuigen en treinen.
