Het maken en oplossen van raadsels en puzzels is voor een hoop mensen fanatiek tijdverdrijf. Duizenden mensen spenderen dagelijks honderden uren aan het maken van simpele tot ingewikkelde raadsels. Maar wist je dat het niet enkel het doden van tijd is? Het maken van wiskunde raadsels kan je denkvermogen enorm trainen. Mede hierdoor ben je actiever, en kun je sneller schakelen! Wie zegt daar nou nee tegen?
Waarom het goed is om wiskundige raadsels te maken
De drang om raadsels te maken is helemaal geen slecht gedrag! Sterker nog, het maken van een wiskunde raadsel kan het perfecte uitstapje zijn van een druk en hectisch leven. Het wordt dan ook vaak vergeleken met mediteren. Hiermee komen we tot rust en kunnen we toekomstige uitdagingen met beide handen aanpakken. Een ander bijkomend voordeel is dat het maken van raadsels creativiteit en vindingrijkheid boost. Beide geen onbelangrijke kwaliteiten. Beide kwaliteiten bevinden zich in de rechterhersenhelft. Met het trainen van deze helft bouw je aan je innovatieve en probleemoplossende vaardigheden.
Waarom we ons getrokken voelen tot wiskundige raadsels
Niet iedereen is even enthousiast over het maken van uitdagende raadsels, toch vormen gedreven fans een grote meerderheid. De toegankelijkheid van wiskunde raadsels maakt dat er voor elk niveau een paar beschikbaar zijn. Hierdoor zie je als mens een vraag zonder antwoord, maar wel de mogelijkheid om erachter te komen. Dit fenomeen is niet alleen te zien bij wiskundige raadsels. Ook wij kijken af en toe uit het raam om te kijken wie er bij de overburen op bezoek komt. Deze nieuwsgierigheid verklaart onze aantrekkingskracht naar wiskundige raadsels
Waarom je niet meer kan stoppen als je eenmaal begonnen bent
Wie met enige regelmaat wiskunde raadsels oplost heeft al lang gemerkt dat vroegtijdig stoppen zelden een optie is. Dit wordt het Zeigarnik effect genoemd. Dit is een onvoldaan gevoel bij een taak die niet is afgerond. Je wilt het wiskunde raadsel afmaken vóór je aan een nieuwe begint. Tevens gaan mensen steeds sneller werken naarmate ze het idee hebben dat de oplossing in zicht komt. Zodra een taak bijna is afgerond krijg je nóg meer toewijding om hem ook echt af te ronden.
